Przesiewowa ocena ryzyka niedożywienia u dorosłych
Badania przesiewowe oceny ryzyka niedożywienia sa prowadzone w Europie i Polsce od wielu lat, ale zdecydowanie na zbyt mała skalę. W Polsce badania przesiewowe wykonywane są w większości hospitalizowanych chorych. Niestety ,poza nielicznymi wyjątkami ,praktycznie nie są wykonywane u pacjentów ambulatoryjnych.
Ich celem jest zidentyfikowanie pacjentów zagrożonych różnymi formami niedożywienia. Chorzy z grupy ryzyka mają być poddani dalszej, szczegółowej ocenie w celu wybrania odpowiedniej formy wsparcia dietetycznego (poradnictwo dietetyczne, fortyfikacja diety ) lub leczenia żywieniowego( doustna suplementacja pokarmowa, żywienia pozajelitowe, żywienie dojelitowe).
Ocena stanu odżywienia powinna się składać z 2 etapów :oceny przesiewowej i, w uzasadnionych przypadkach- pogłębionej.
Ocena wstępna ma za zadanie przede wszystkim identyfikację osób o złym stanie odżywienia i o znaczącym ryzyku wystąpienia niedożywienia. Ta grupa chorych ma wskazania do kolejnego etapu oceny.
W pierwszym etapie, spośród wielu istniejących skal przesiewowych , najczęściej wykorzystywana jest w szpitalach przesiewowa skala oceny ryzyka niedożywienia NRS 2002 (nutritional risk screening 2002) .
NRS 2002
Skala NRS 2002 jest także wymagana w Polsce zgodnie z zapisem rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 15 września 2011 r. dotyczącego świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego.
Z definicji skale przesiewowe powinny być proste, ich wypełnienie ma zajmować jak najmniej czasu, mają identyfikować wszystkich ( lub prawie wszystkich chorych) z zaburzeniami stanu odżywienia i nakazywać kierunek dalszego działania. Wynik skali obligatoryjnie ma się znaleźć w każdej historii choroby (dokumentacji leczenia)
Parametry brane pod uwagę w ocenie to: zmniejszenie masy ciała, zaburzenia przyjmowania pokarmów, aktualny wskaźnik masy ciała Quetelleta II (BMI - body mass index-masa ciała w kg podzielona przez iloczyn wzrostu w cm2) oraz stopień ciężkości choroby i czas jej trwania.
NRS 2002 składa się z 2 części.
Pierwszy etap (moim zdaniem niesłusznie) jest pomijany w Polsce.
W pierwszym etapie należy odpowiedzieć na 4 pytania .
W przypadku, gdy choć na jedno z powyższych pytań uzyskamy odpowiedź twierdzącą-należy przejść do 2 etapu skali. O ile wszystkie odpowiedzi brzmią-nie, należy powtórzyć ten etap za 7 dni.
Kolejny-drugi etap skali, to cześć NRS2002 wymagana obecnie w Polsce w dokumentacji medycznej
Przy wypełnianiu drugiej części NRS 2002 należy pamiętać, że w przypadku gdy chory ma 70 lat lub więcej do wyniku dodaje się 1 punkt.
Liczba uzyskanych punktów w drugim etapie nakazuje dalsze działania. W przypadku gdy uzyskamy 0,1 lub 2 punkty-powtarzamy badanie po tygodniu( w przypadku chorych czekających na duże zabiegi należy opracować plan profilaktycznego postępowania żywieniowego w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niedożywienia).Gdy punktów jest 3 lub więcej- konieczne jest wsparcie żywieniowe (leczenie żywieniowe). Wsparcie żywieniowe w zależności od wskazań klinicznych może być prowadzone przez modyfikację diety, dietę doustną wzbogaconą gotowymi do użycia dietami przemysłowymi lub leczenie żywieniowe (żywienie pozajelitowe i dojelitowe).
Ważne uwagi odnośnie interpretacji wyniku(liczby punktów)
0, 1 lub 2 punkty – należy badanie powtórzyć po 7 dniach.
Całkowita liczba pkt >3 ryzyko niedożywienia, należy rozpocząć wsparcie (leczenie) żywieniowego.
Całkowita liczba pkt <3 że należy powtórzyć badanie przesiewowe po tygodniu; jeżeli chory ma być poddany dużej operacji, należy opracować plan profilaktycznego postępowania żywieniowego w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niedożywienia.
Chory ma 70 lat lub więcej do wyniku dodaje się 1 punkt.
Skala SGA (Subiektywna globalna ocena stanu odżywienia )pogłębiona ocena stanu odżywienia
 |
| SKALA SGA |
Pogłębiona (dokładna ocena stanu odżywienia) nie powinna być raczej przeprowadzana jako badanie pierwszego rzutu, ale jako kontynuacja-u chorych którzy uzyskali 3 i więcej punktów skali NRS 2002. Powinna być przeprowadzana przez wykwalifikowany personel medyczny (lekarza). Bierze ona pod uwagę wywiad chorobowy ( ze szczególnym uwzględnieniem historii i przyczyn chudnięcia), wywiad dietetyczny, badanie fizykalne , pomiary antropometryczne , wyniki badań laboratoryjnych, wpływ choroby na zapotrzebowanie metaboliczne. Wymaga pewnego przeszkolenia i doświadczenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz